Great Ocean Road, Grampions en Melbourne
02 Januari 2014 | Australië, Braybrook
We starten de Great Ocean Road met lichte regen, maar al snel wordt het droog, dat scheelt en gelukkig knapt het snel op. Na een korte stop bij Bells Beach, wat 1 van de mooiste stranden van Australië moet zijn, vervolgen we onze weg, bij gebrek aan echt strandweer. We toeren langs prachtige kustlijnen en vergapen ons aan het helderblauwe water. Ook de dames achterin vergapen zich, al is het slechts aan het water van de DVD van Finding Nemo. Want als de caravan achter de auto hangt mag er Film gekeken worden en dat doen ze dan ook continu, op een powernapje na.
We stoppen in het plaatsje Lorna, waar we in het park aan het strand, ons tegoed doen aan onze sandwiches, wat heel stijlvol klinkt, maar niks meer inhoudt dan onze zelfgesmeerde bammetjes uit het vuistje. Met voor Oscar geen Duo Penotti want dat kennen ze hier helaas niet. Gewone chocopasta dus, en inmiddels heeft zich een nieuwe fan ontpopt: Elis eet haar bammetjes ook het liefst met chocopasta. Elis en Linne gaan vervolgens nog even los in de speeltuin en op de trampoline.
We krijgen fikse complimenten van een voorbijganger die onder de indruk is van onze caravan. Hij is in de veronderstelling dat het een off-road caravan is, wat Oscar graag nog een paar dagen nadien heeft willen geloven, maar wat 'ie eenvoudigweg niet is. Wel doen we een poging deze bewonderaar onze caravan alvast te verkopen per december 2014, hij heeft tenslotte inmiddels 2 nieuwe banden, maar helaas ging dat niet lukken.
We logeren op een camping genaamd Bimbipark in Cape Otway, en onderweg erheen worden we begroet door heel veel koala's in de bomen, wat een prachtig gezicht is. Elis kan haar lol niet op en wil het liefst elke Koala bekijken die we passeren. De camping zelf heeft zich sinds kort wat beschermd tegen de koala's, ze aten alle bomen kaal, anders hadden we zelfs tussen de koala's gekampeerd.
We toeven een dag in Cape Otway, waar we onder andere een klein stukje van de Great Ocean road wandelen en de triplet falls bekijken.
Dag 2 langs de Ocean Road is werkelijk prachtig: we willen de Moonlight heads bekijken, maar het pad lijkt onvoldoende begaanbaar voor onze "off-road" caravan. We koppelen hem ter plekke af langs de weg en vervolgen onze route zonder caravan. We bezoeken Wreck Beach, waar helaas alleen nog het anker over was van het schipwrak en na een tijdje toeven op het mooie rotsachtige strand gaan we alle 366 traptreden weer terug omhoog. Elis rent daar, steeds opnieuw treden tellend van 1 tot 20, met gemak bij op, net zoals papa met Linne op de buik, maar mama met een overflexibel bekken momenteel had er even wat meer moeite mee. Toch komen we allemaal boven en vervolgen onze weg terug naar de caravan.
Weer compleet bekijken we de Gibson steps, the 12 apostels, al tel ik er maar 9 en zijn het er nooit meer dan 10 geweest, vreemd genoeg. Werkelijk prachtig, als ook de London Bridge, wat eigenlijk ook geen brug is. Allen zijn een soort zandpilaren aan de kustlijn die prachtig geel/oranje afsteken tegen de blauwe lucht en het water.
Aan het begin van de avond (kerstavond) komen we aan in Warrnambool, een klein maar historisch stadje aan het einde van de Ocean road. De camping is heerlijk rustig, we hebben alle ruimte en de meiden spelen en rennen naar hartelust in het gras. Het strand is naast de camping, je hoeft alleen een duintje over en een heel groot vrij toegankelijk park met eindeloos veel speeltoestellen en zelfs een tokkelbaan voor papa is nabij. Hier spenderen we onze kerstdagen, wat een belevenis op zich is. Niet alleen omdat het niet klopt met het mooie weer dat we hier hebben, en we onze kerstdagen doorbrengen met de nodige zweetdruppels op het strand en in de zon. Ook omdat de vakantie hier plots is losgebarsten en de camping op 2de kerstdag (wat hier Boxingday heet, maar niemand ons kan uitleggen waar die naam in hemelsnaam vandaan komt) volloopt met Ozzies. Zaten we 's morgens te ontbijten aan een volledig leeg campingterrein, 's middags stond alles hutjemutje vol met caravans, voortenten, bij-tenten, barbecues en zelfs hele koelkasten die achterop de pick-up werden meegenomen. Elis was vooral onder de indruk van de 2(!) barbecues van onze buurman, die ze per abuis aanzag voor piano's. Dat zegt wat over het formaat van de BBQ's in kwestie en mogelijk andere formaten.
Na de kerstdagen zijn we doorgereisd naar de Grampions, een bergachtig gebied ten westen van Melbourne, met prachtig natuurgebied, wandelingen en vergezichten. We hebben 2 dagen flink geklauterd en geklommen en Elis zich als een enorme klimgeit heeft laten zien. Eenmaal heeft ze 4,2 km achter elkaar een flinke klim gemaakt. Supertrots zijn we op onze kleine klimaap. Linne vermaakt zich goed in de draagzak bij papa. Het kan niet wild genoeg en papa moet het liefst de hele route springend doen. Een buidel was dan ook geen overbodige luxe geweest... De camping waar we toeven, Halls Gap, Lakeside, is een juweeltje. De kangoeroes hoppen gewoon in, langs en om de camping, als ook de Emu's. Geweldig om te zien. Wanneer ik 's avonds naar de wc loop, zitten er om de hoek 3 te grazen, zich niet storend aan nachtelijke vakantiegangers, en op hun knietjes smakelijk doorgrazend.
Omdat het hoogseizoen is, hebben we vanaf kerst tot en met 13 januari al onze campings al moeten vastleggen. Een dagje extra in de 'outback' verblijven om een collega van Lies te treffen die net bij haar broer 'in de buurt' is aangekomen, zit er dan ook helaas niet in. We moeten door, om op oudejaarsdag in Melbourne aan te komen om hier de jaarwisseling mee te maken. De dames vroeg naar bed, om ze rond 11 uur weer wakker te maken voor een tripje naar een goede plek om het vuurwerk van Melbourne te zien. Wat voor Linne een succes was, want zij zat meteen klaarwakker in de auto rond te kijken wat er nu weer stond te geburren, bleek voor Elis een flinke opgave. Alweer in slaapgevallen in de auto, bleek het vuurwerk voor haar niet zo interessant. Ze deed haar oren dicht en viel korte tijd later tegen mama aan in slaap, terwijl Linne alle gekleurde vuurwerkrozetten bleef aanwijzen, ondersteund door een akoestisch Ta-ta-ta en een vinger die alles probeerde aan te wijzen. En papa en mama? We vonden het prachtig met onze 2 leuke meiden dit te mogen meemaken en komend jaar ons binkie te mogen verwelkomen. Wat een geluk en wat een mooie tijd maken we met z'n vieren/vijven mee.
Ontzettend dankbaar zijn we voor alle mogelijkheden die we hebben gekregen om dit te kunnen doen en komend jaar te kunnen voortzetten. Maar vooral ook alle lieve reacties, mailtjes, sms'jes, what's appjes, skype- en facetime gesprekken met jullie, het thuisfront, onze dierbaren, ver weg en toch dichtbij.
We wensen jullie allen een warm en gelukkig nieuwjaar toe, met alle liefde van de wereld. Maak er een mooi vuurwerk van, zoals Melbourne kan.
We stoppen in het plaatsje Lorna, waar we in het park aan het strand, ons tegoed doen aan onze sandwiches, wat heel stijlvol klinkt, maar niks meer inhoudt dan onze zelfgesmeerde bammetjes uit het vuistje. Met voor Oscar geen Duo Penotti want dat kennen ze hier helaas niet. Gewone chocopasta dus, en inmiddels heeft zich een nieuwe fan ontpopt: Elis eet haar bammetjes ook het liefst met chocopasta. Elis en Linne gaan vervolgens nog even los in de speeltuin en op de trampoline.
We krijgen fikse complimenten van een voorbijganger die onder de indruk is van onze caravan. Hij is in de veronderstelling dat het een off-road caravan is, wat Oscar graag nog een paar dagen nadien heeft willen geloven, maar wat 'ie eenvoudigweg niet is. Wel doen we een poging deze bewonderaar onze caravan alvast te verkopen per december 2014, hij heeft tenslotte inmiddels 2 nieuwe banden, maar helaas ging dat niet lukken.
We logeren op een camping genaamd Bimbipark in Cape Otway, en onderweg erheen worden we begroet door heel veel koala's in de bomen, wat een prachtig gezicht is. Elis kan haar lol niet op en wil het liefst elke Koala bekijken die we passeren. De camping zelf heeft zich sinds kort wat beschermd tegen de koala's, ze aten alle bomen kaal, anders hadden we zelfs tussen de koala's gekampeerd.
We toeven een dag in Cape Otway, waar we onder andere een klein stukje van de Great Ocean road wandelen en de triplet falls bekijken.
Dag 2 langs de Ocean Road is werkelijk prachtig: we willen de Moonlight heads bekijken, maar het pad lijkt onvoldoende begaanbaar voor onze "off-road" caravan. We koppelen hem ter plekke af langs de weg en vervolgen onze route zonder caravan. We bezoeken Wreck Beach, waar helaas alleen nog het anker over was van het schipwrak en na een tijdje toeven op het mooie rotsachtige strand gaan we alle 366 traptreden weer terug omhoog. Elis rent daar, steeds opnieuw treden tellend van 1 tot 20, met gemak bij op, net zoals papa met Linne op de buik, maar mama met een overflexibel bekken momenteel had er even wat meer moeite mee. Toch komen we allemaal boven en vervolgen onze weg terug naar de caravan.
Weer compleet bekijken we de Gibson steps, the 12 apostels, al tel ik er maar 9 en zijn het er nooit meer dan 10 geweest, vreemd genoeg. Werkelijk prachtig, als ook de London Bridge, wat eigenlijk ook geen brug is. Allen zijn een soort zandpilaren aan de kustlijn die prachtig geel/oranje afsteken tegen de blauwe lucht en het water.
Aan het begin van de avond (kerstavond) komen we aan in Warrnambool, een klein maar historisch stadje aan het einde van de Ocean road. De camping is heerlijk rustig, we hebben alle ruimte en de meiden spelen en rennen naar hartelust in het gras. Het strand is naast de camping, je hoeft alleen een duintje over en een heel groot vrij toegankelijk park met eindeloos veel speeltoestellen en zelfs een tokkelbaan voor papa is nabij. Hier spenderen we onze kerstdagen, wat een belevenis op zich is. Niet alleen omdat het niet klopt met het mooie weer dat we hier hebben, en we onze kerstdagen doorbrengen met de nodige zweetdruppels op het strand en in de zon. Ook omdat de vakantie hier plots is losgebarsten en de camping op 2de kerstdag (wat hier Boxingday heet, maar niemand ons kan uitleggen waar die naam in hemelsnaam vandaan komt) volloopt met Ozzies. Zaten we 's morgens te ontbijten aan een volledig leeg campingterrein, 's middags stond alles hutjemutje vol met caravans, voortenten, bij-tenten, barbecues en zelfs hele koelkasten die achterop de pick-up werden meegenomen. Elis was vooral onder de indruk van de 2(!) barbecues van onze buurman, die ze per abuis aanzag voor piano's. Dat zegt wat over het formaat van de BBQ's in kwestie en mogelijk andere formaten.
Na de kerstdagen zijn we doorgereisd naar de Grampions, een bergachtig gebied ten westen van Melbourne, met prachtig natuurgebied, wandelingen en vergezichten. We hebben 2 dagen flink geklauterd en geklommen en Elis zich als een enorme klimgeit heeft laten zien. Eenmaal heeft ze 4,2 km achter elkaar een flinke klim gemaakt. Supertrots zijn we op onze kleine klimaap. Linne vermaakt zich goed in de draagzak bij papa. Het kan niet wild genoeg en papa moet het liefst de hele route springend doen. Een buidel was dan ook geen overbodige luxe geweest... De camping waar we toeven, Halls Gap, Lakeside, is een juweeltje. De kangoeroes hoppen gewoon in, langs en om de camping, als ook de Emu's. Geweldig om te zien. Wanneer ik 's avonds naar de wc loop, zitten er om de hoek 3 te grazen, zich niet storend aan nachtelijke vakantiegangers, en op hun knietjes smakelijk doorgrazend.
Omdat het hoogseizoen is, hebben we vanaf kerst tot en met 13 januari al onze campings al moeten vastleggen. Een dagje extra in de 'outback' verblijven om een collega van Lies te treffen die net bij haar broer 'in de buurt' is aangekomen, zit er dan ook helaas niet in. We moeten door, om op oudejaarsdag in Melbourne aan te komen om hier de jaarwisseling mee te maken. De dames vroeg naar bed, om ze rond 11 uur weer wakker te maken voor een tripje naar een goede plek om het vuurwerk van Melbourne te zien. Wat voor Linne een succes was, want zij zat meteen klaarwakker in de auto rond te kijken wat er nu weer stond te geburren, bleek voor Elis een flinke opgave. Alweer in slaapgevallen in de auto, bleek het vuurwerk voor haar niet zo interessant. Ze deed haar oren dicht en viel korte tijd later tegen mama aan in slaap, terwijl Linne alle gekleurde vuurwerkrozetten bleef aanwijzen, ondersteund door een akoestisch Ta-ta-ta en een vinger die alles probeerde aan te wijzen. En papa en mama? We vonden het prachtig met onze 2 leuke meiden dit te mogen meemaken en komend jaar ons binkie te mogen verwelkomen. Wat een geluk en wat een mooie tijd maken we met z'n vieren/vijven mee.
Ontzettend dankbaar zijn we voor alle mogelijkheden die we hebben gekregen om dit te kunnen doen en komend jaar te kunnen voortzetten. Maar vooral ook alle lieve reacties, mailtjes, sms'jes, what's appjes, skype- en facetime gesprekken met jullie, het thuisfront, onze dierbaren, ver weg en toch dichtbij.
We wensen jullie allen een warm en gelukkig nieuwjaar toe, met alle liefde van de wereld. Maak er een mooi vuurwerk van, zoals Melbourne kan.
-
02 Januari 2014 - 16:33
Sjoukje:
Schitterend, wat een omgeving en wat een belevenissen voor jullie .
Wij krijgen er ook zin in...
-
02 Januari 2014 - 18:25
Margriete:
Wat een prachtige reis maken jullie toch! Geweldige foto's ook. En al die rondlopende dieren lijkt mij ook wel wat. Ik kan me Eli's haar enthousiasme voor de koala's goed voorstellen! -
02 Januari 2014 - 19:42
Tamara En Paul :
Jeetje!! Er blijven maar prachtig geschreven avonturen komen. Leuk weer iets te lezen. Jullie heel veel gezondheid en geluk gewenst voor 2014 en op een mooie aankomende zoon!! -
03 Januari 2014 - 09:26
J Huisman:
Wat een leuk reis verslag,
dat de wereld zo mooi is. Een gezond 2014.
-
03 Januari 2014 - 10:36
Aukje:
Boxingday is de tweede kerstdag, Dan mogen de armen met hun boxje langs de deuren bij de rijken om de kliekjes van het kerstdiner op te halen. Weer wat geleerd....
Wat een geweldige reis maken jullie trouwens en wat ik zo leuk vind is dat je de kindjes gewoon mee neemt. Hoeveel ouders zetten hun droomreis niet in de wacht, vanwege de kinderen. En moet je zien hoe kinderen ook gewoon kunnen genieten van zoveel moois. Je geeft ze echt wat mee!
Julie ook heel veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar!
Liefs.
-
03 Januari 2014 - 11:43
Maritha:
Weer een geweldig verslag ,zit weer in mijn map voor de kinderen om later na te lezen. Elis kan dus met Oma mee in mijn wandelclubje. Goed hoor dat ze zo 4 km.loopt voor een driejarige een hele afstand
-
04 Januari 2014 - 14:24
Ria Panneman:
Als ik de postcode win, ga ik dit ook doen met kinderen (38 en 37, schoondochter 32 en kids 2 en 10 maand) haha....super! Wat is het daar mooi! Geniet en heb het goed in 2014! Volgens mij is dat geen probleem, take care met je buikje! Groetjes Ria -
08 Januari 2014 - 10:28
Janny:
prachtig he.hier in woorndoo vandaag de eerste warme dag. he.he. morgen gaan we naar perth. daar is geloof ik 38 graden. wel een overgang. geniet van jullie reis verder he. knuffel janny -
11 Januari 2014 - 16:04
Hans:
Weer zo'n prachtig verslag! Misschien heb ik wel te goed opgelet, haha, maar de term Boxing Day ken ik al van de lessen Engels op de middelbare school, een eeuwigheid geleden.
Ik begrijp dat het reizen even afgelopen is, nu het werk in Sydney eraan zit te komen.
Hoe dan ook, sowieso reeds een overgetelijke ervaring!
Binkie? Jongen? Of loop ik achter....... ;-) -
20 Januari 2014 - 14:28
Mirj@M VdV:
wat super gaaaaaaaaaffffffff allemaal.
Wat zou het heerlijk zijn om een beetje van jullie relaxte tijd deze kant op te sturen.......
(op het werk niet anders dan té druk pfffffffff)
Heerlijk dus om even "weg"te zijn door ons op papier mee te laten genieten van jullie avonturen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
