NRMA
09 December 2013 | Australië, Macquarie Park
Australie, het land waar het merendeel van de auto's wit is, ze je aanspreken met "how're you going, mate?" en geen antwoord terug verwachten, en er bij vrijwel elk strand een gratis BBQ voorziening is. Ondertussen zijn we alweer een tijdje in de staat New South Wales, nadat de sunshine state Queensland verlaten hebben. Beide staten liggen aan de oostkust, maar hebben een verschillende tijdzone. Daar kom je dan toevallig achter omdat het op je telefoon ineens een uur vroeger is bij het binnenrijden van Queensland. Heel gek en we weten nog steeds niet waarom ze dit zo bedacht hebben, maar het wordt daar om 4:45 licht en het is om 19:00 donker. Dat in tegenstelling tot NSW waar de dames ons 's ochtends gelukkig zeker een uur langer laten slapen.
We zijn ondertussen 150 km verwijderd van Sydney en zitten nu op een camping met toch wel de minst mooie lokatie tot nu, te weten direct aan de Pacific Highway. Morgen gaan we terug naar Sydney om wat dingen te regelen en om vervolgens verder door te reizen naar het zuiden. We kunnen merken dat het hier hoogseizoen begint te worden. De campings stromen vol en het is nu ook voor het eerst dat onze voor vandaag beoogde camping volgeboekt was. Vandaar dat we genoegen moesten nemen met deze camping wat ook meteen een fish farm bleek te zijn. Bij aankomst op de camping werden we rondgeleid in een golfkarretje. Na een korte uitleg hoe de fish farm reilt en zeilt gingen we de teddy beer bush tour rijden. Een ongeveer 1 km lange route door een bos met honderden teddy beren, waarvan velen gedoneerd waren door eerdere campingbezoekers. Erg vermakelijk en nog leuker voor de kids. De reden dat we toch op deze op het oog minder aantrekkelijke camping zijn gaan staan is dat we nog graag naar 's wereld grootste wandelende duinen wilden om te sandboarden. Na een toch nog lange zoektocht (ondanks trip advisor, google maps en tomtom) bereikten we het basecamp voor de duin adventures, waar we al snel tussen de kamelen, paarden en 4WD bussen stonden. Lies bleek wegens zwangerschap niet de duinen af te mogen glijden en de kids mogen bij papa op het board. Na een korte hobbelige tour in de 4WD bus, wat de dames zeer grappig vonden en het uitgierden van de lach en wat ons meteen aan onze Fraser Island tocht terug deed denken, kwamen we bij een enorme zandduin waar we vanaf mochten boarden. Eerst samen met Elis, vervolgens met Linne. Dikke lol en zand all over. Stiekum heeft Lies, met samengeknepen billen, toch nog even een heuveltje meegepikt.
De reis naar onze vorige bestemming, Tuncurry, verliep overigens vrij avontuurlijk. Onze KIA Sorento rijdt op LPG; daar zijn we erg blij mee. Echter wanneer de tank helemaal leeg was zei hij sinds een tijdje "boem", schakelde je op benzine en reden we rustig verder. Vijf dagen geleden echter, op de Pacific Highway, 40 km van onze bestemming verwijderd, werd de "boem" gevolgd door een gepruttel en sloeg de motor af. Met geen mogelijkheid wilde deze weer aan de praat. Tijd om onze vrienden van de NRMA (de Aussi ANWB) maar weer eens te bellen. Een komisch gesprek volgde.... "did your car: trrr tak plok?"; no, it said "boem". "Ok, we'll sent help". Die was gelukkig snel ter plekke, maar kreeg hem ook niet aan de praat (zichzelf trouwens ook niet echt). Tijd om gesleept te worden. Eerst maar eens naar een pomp gesleept om LPG te tanken en te kijken of we zo door zou kunnen rijden naar onze eindbestemming. Auto op de truck en de caravan er achter. Een volle LPG tank deed de motor echter ook niet starten, waarop we naar onze eindbestemming, een camping in Tuncurry, zijn gebracht. Allemaal op kosten van onze premium dekking bij de NRMA, net als de huurauto die we de volgende dag met een taxi mochten ophalen. De omgeving was gelukkig zeer aangenaam, met azuurblauw water, witte stranden en een dolfijn in de rivier. In plaats van twee nachten besloten we vier te blijven, ondanks dat de auto de derde dag weer klaar was. We hadden blijkbaar een 'backfire' gehad in het LPG systeem wat de airbox opgeblazen had en de safety switch van de fuel pomp van zijn plek had gestoten. De mechanic had de cutoff switch als tijdelijke oplossing weer aan elkaar gelijmd. Dus..... Hij reed in ieder geval weer.
Ondertussen zijn we terug in Sydney, waar we gisteren de huidige shoulder and elbow fellow met familie ontmoet hebben in ons toekomstige appartement, waar zij nu nog wonen. Leuk om de verhalen te horen en tips voor een aangenaam verblijf in Mosman, de wijk waar we komen te wonen en de buren alvast te hebben ontmoet.
Een lange speurtocht vandaag door Sydney langs een LPG service centre en een KIA dealer hebben er vandaag toe geleid dat we wegens lange wachttijd op onderdelen ons reisschema aangepast hebben om de auto in de hoofdstad Canberra over vier dagen te laten repareren, alwaar de onderdelen dan ook zullen zijn. Morgen eerst op naar Jervis bay, met ductape om de airbox en de cutoff switch opnieuw met twee componenten gelijmd.... Eens kijken of we Canberra halen zonder hulp van onze vrienden van de NRMA.
We zijn ondertussen 150 km verwijderd van Sydney en zitten nu op een camping met toch wel de minst mooie lokatie tot nu, te weten direct aan de Pacific Highway. Morgen gaan we terug naar Sydney om wat dingen te regelen en om vervolgens verder door te reizen naar het zuiden. We kunnen merken dat het hier hoogseizoen begint te worden. De campings stromen vol en het is nu ook voor het eerst dat onze voor vandaag beoogde camping volgeboekt was. Vandaar dat we genoegen moesten nemen met deze camping wat ook meteen een fish farm bleek te zijn. Bij aankomst op de camping werden we rondgeleid in een golfkarretje. Na een korte uitleg hoe de fish farm reilt en zeilt gingen we de teddy beer bush tour rijden. Een ongeveer 1 km lange route door een bos met honderden teddy beren, waarvan velen gedoneerd waren door eerdere campingbezoekers. Erg vermakelijk en nog leuker voor de kids. De reden dat we toch op deze op het oog minder aantrekkelijke camping zijn gaan staan is dat we nog graag naar 's wereld grootste wandelende duinen wilden om te sandboarden. Na een toch nog lange zoektocht (ondanks trip advisor, google maps en tomtom) bereikten we het basecamp voor de duin adventures, waar we al snel tussen de kamelen, paarden en 4WD bussen stonden. Lies bleek wegens zwangerschap niet de duinen af te mogen glijden en de kids mogen bij papa op het board. Na een korte hobbelige tour in de 4WD bus, wat de dames zeer grappig vonden en het uitgierden van de lach en wat ons meteen aan onze Fraser Island tocht terug deed denken, kwamen we bij een enorme zandduin waar we vanaf mochten boarden. Eerst samen met Elis, vervolgens met Linne. Dikke lol en zand all over. Stiekum heeft Lies, met samengeknepen billen, toch nog even een heuveltje meegepikt.
De reis naar onze vorige bestemming, Tuncurry, verliep overigens vrij avontuurlijk. Onze KIA Sorento rijdt op LPG; daar zijn we erg blij mee. Echter wanneer de tank helemaal leeg was zei hij sinds een tijdje "boem", schakelde je op benzine en reden we rustig verder. Vijf dagen geleden echter, op de Pacific Highway, 40 km van onze bestemming verwijderd, werd de "boem" gevolgd door een gepruttel en sloeg de motor af. Met geen mogelijkheid wilde deze weer aan de praat. Tijd om onze vrienden van de NRMA (de Aussi ANWB) maar weer eens te bellen. Een komisch gesprek volgde.... "did your car: trrr tak plok?"; no, it said "boem". "Ok, we'll sent help". Die was gelukkig snel ter plekke, maar kreeg hem ook niet aan de praat (zichzelf trouwens ook niet echt). Tijd om gesleept te worden. Eerst maar eens naar een pomp gesleept om LPG te tanken en te kijken of we zo door zou kunnen rijden naar onze eindbestemming. Auto op de truck en de caravan er achter. Een volle LPG tank deed de motor echter ook niet starten, waarop we naar onze eindbestemming, een camping in Tuncurry, zijn gebracht. Allemaal op kosten van onze premium dekking bij de NRMA, net als de huurauto die we de volgende dag met een taxi mochten ophalen. De omgeving was gelukkig zeer aangenaam, met azuurblauw water, witte stranden en een dolfijn in de rivier. In plaats van twee nachten besloten we vier te blijven, ondanks dat de auto de derde dag weer klaar was. We hadden blijkbaar een 'backfire' gehad in het LPG systeem wat de airbox opgeblazen had en de safety switch van de fuel pomp van zijn plek had gestoten. De mechanic had de cutoff switch als tijdelijke oplossing weer aan elkaar gelijmd. Dus..... Hij reed in ieder geval weer.
Ondertussen zijn we terug in Sydney, waar we gisteren de huidige shoulder and elbow fellow met familie ontmoet hebben in ons toekomstige appartement, waar zij nu nog wonen. Leuk om de verhalen te horen en tips voor een aangenaam verblijf in Mosman, de wijk waar we komen te wonen en de buren alvast te hebben ontmoet.
Een lange speurtocht vandaag door Sydney langs een LPG service centre en een KIA dealer hebben er vandaag toe geleid dat we wegens lange wachttijd op onderdelen ons reisschema aangepast hebben om de auto in de hoofdstad Canberra over vier dagen te laten repareren, alwaar de onderdelen dan ook zullen zijn. Morgen eerst op naar Jervis bay, met ductape om de airbox en de cutoff switch opnieuw met twee componenten gelijmd.... Eens kijken of we Canberra halen zonder hulp van onze vrienden van de NRMA.
-
09 December 2013 - 16:46
Ria Panneman:
Mooi die verhalen te lezen en jullie prachtige belevenissen! Ach die auto komt ook wel weer goed! Wanneer komt de baby eigenlijk? Groet Ria all the best! Hier zijn we intussen bezig de kerstspullen te voorschijn te halen, heel andere koek dus! -
09 December 2013 - 18:27
Margriete:
Het klinkt steeds beter die vakantie van jullie! En wat worden de meiden groot!
Liefs, Margriete -
09 December 2013 - 20:46
Mama Maritha:
Wat een pret om van het duin af te glijen, ja de meisjes groeien als kool
liefs mama -
10 December 2013 - 11:15
Liesbeth:
Ze groeien inderdaad echt superhard en het eten is niet aan te slepen. Vooral appels, boterhammen en bananen. Van wie zouden ze dat nou hebben? -
11 December 2013 - 21:51
Oscar:
@Ria: baby drie wordt eind maart verwacht, als we 2,5.maand in Sydney wonen. Veel plezier met de kerst voorbereidingen. -
23 December 2013 - 14:53
Hans:
Ik lees elke keer bijna ademloos jullie reisverslagen ;-) wat oevrigens een auto al niet aan verhalen kan opveren, haha. 'k Vroeg me wel af waar de voorkeur voor witte auto's vandaan komt....zal toch wel niet met warmte of zo te maken hebben, toch? Hier winter, of wat er voor door gaat (gelukkig geen sneeuw en vorst!), bij jullie ''hoogseizoen''. Erg lastig je dat vanuit hier voor te stellen.
Leuke foto's, inderdaad een aardige zandduin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
